Η εικόνα ενός πλάσµατος που αντανακλάται στην ψυχρή, κυρτή, µεταλλική επιφάνεια. Αναρωτιέµαι τι είναι. Γυναίκα, ίσως η πρώτη σε αυτό τον κόσµο? Μια µοναχική ύπαρξη από άλλο κόσµο? Τροµαγµένη και αµήχανη αναζητεί µια θέση στο χώρο. Ανασηκώνεται δοκιµάζοντας την όρθια στάση και βάδιση. Το δεξί της χέρι µόλις αναδύεται από την εικόνα του την κρυµµένη µέσα στο κάτοπτρο. Απελευθερώνεται ή συγκρατείται, µέχρι να ελέγξει στάση και κίνηση, µια καινούργια ύπαρξη, προσαρµοζόµενη σε ένα νέο άγνωστο κόσµο. Η παραµορφωτική αντανάκλαση της δίνει παράδοξες διαστάσεις, όµως τόσο ζωικά θηλυκές και ανθρώπινες. Γλουτοί και λεκάνη για γέννες, που καταλήγουν σε ένα λεπτόµισχο κορµό και νεανικό κεφάλι. Ορθάνοιχτα , υγρά µάτια που µοιάζουν στυλωµένα ανάµεσα σ’ αυτό που αφήνει (την περιέχουσα µήτρα που υποσηµαίνει η µεταλλική πόρτα) και σε αυτό που εισάγεται, στον κόσµο του βλέµµατος. Μοιάζει σαν η ίδια να δοκιµάζει το δικό της βλέµµα, ακόµα τροµαγµένο και άµαθο, ανέτοιµο να διασταυρωθεί µε τις αντανακλάσεις του σε άπειρα άλλα, στον έξω κόσµο. Μια γέννα ενός κοριτσιού-ώριµης γυναίκας, όπως κάποιες θεές στην αρχαία  Ελληνική µυθολογία, που αφήνει το αρχαϊκό και ζωικό για ένα διαφορετικό κόσµο. Ακόµα εκφράζεται δίχως λόγο. Η απαρχή της µελλοντικής εξέλιξης του ανθρώπινου γένους. Η γέννα µέσα από την κοιλιά-καθρέφτη της µεταλλικής µητέρας, η αντανάκλαση της µητρικής φαντασίωσης που θα δώσει σχήµα και ζωή στο κύηµα και θα συνδιαµορφωθεί από αυτό. Το εντός και εκτός, ο οµφάλιος λώρος που δεσµεύει και συγκρατεί, η φαντασίωση πίσω από τoν καθρέφτη και η και φαντασιώνουσα πραγµατικότητα εµπρός του.

∆ηµήτρης Αναστασόπουλος. Ψυχίατρος-Παιδοψυχίατρος Ψυχαναλυτικός-Ψυχοθεραπευτής