Ανάμεσα στο είναι και το γίγνεσθαι (14/11/2012)

«Αυτοπροσδιορισμοί»: κατά έναν μοναδικό τρόπο, αυτή η λέξη πλαισιώνει το σύνολο του έργου μου, υποδεικνύοντας τη βάση της έρευνάς μου.

Πραγματικά, σημείο αναφοράς για τη δουλειά μου είναι η αναζήτηση της έννοιας του εαυτού και της σχέσης του με τον χώρο που τον περιβάλλει και που αποτελεί και τη συνθήκη μέσα στην οποία εκείνος βρίσκεται: κοινωνική, οικονομική, διαπροσωπική.

Επιζητώντας να φέρω στην επιφάνεια τις διαφορετικές όψεις του εαυτού μου, μέσα στο πλαίσιο των αέναων αλλαγών της καθημερινότητας, ξεκινώ με τη ζωγραφική αποτύπωση αντανακλάσεων του προσώπου μου μέσα σε χρηστικά αντικείμενα που λειτουργούν σαν κάτοπτρα, αλλά και σε επιφάνειες που τυχαία αντανακλάται η μορφή μου.

Αυτές οι φαινομενικά απλές, καθημερινές εικόνες γίνονται το ερέθισμα για βαθιά αυτοπαρατήρηση.

Άλλωστε μόνο μέσα από την αντανάκλαση στο άλλο, ή στον άλλο, μπορούμε να κοιτάξουμε, έμμεσα πάντα, εμάς.

Η αντανάκλαση γίνεται ένα μέσον για επιβεβαίωση της ύπαρξης. Είναι η στιγμή της συνειδητοποίησης του ότι βρισκόμαστε πράγματι εδώ, ότι έχουμε όντως την εικόνα που θεωρούμε ότι έχουμε.

Και με τον ίδιο τρόπο που η μορφή μας διαφοροποιείται ανάλογα με τα αντικείμενα μέσα στα οποία καθρεπτίζεται, αλλάζει, πολλές φορές διαστρεβλώνεται η ιδέα που έχουμε εμείς ή οι άλλοι για εμάς, ανάλογα με την συνθήκη στην οποία βρισκόμαστε.

Πώς μπορούμε να γνωρίσουμε πραγματικά τον εαυτό μας; Υπάρχει τρόπος να μας δούμε αντικειμενικά, ανεπηρέαστοι από τους διάφορους παραμορφωτικούς καθρέπτες της καθημερινότητας;

Γίνεται η πραγματικότητα να είναι κάποτε αντικειμενική ή μήπως, πολυποίκιλη, μεταβαλλόμενη όπως και εμείς οι ίδιοι, εμπεριέχει τελικά την πολυμορφία;

Μπαίνοντας ή βγαίνοντας από το χρηστικό αντικείμενο, ο θεατής μπορεί να μεταπηδήσει από την ψευδαίσθηση στην πραγματικότητα και αντίστροφα. Γύρω από το αντικείμενο υπάρχει ο «πραγματικός» χώρος, καθώς και το «πραγματικό», το «απτό» πρόσωπο ή και το χέρι που κρατάει το αντικείμενο. Μέσα στο αντικείμενο επεκτείνεται ο χώρος, ως είδωλο, καθώς και το ανεστραμμένο είδωλο του προσώπου, συχνά πιο αληθινό από το πραγματικό πρόσωπο.

Τι είναι αληθινό και τι είναι ψευδαίσθηση; Μέσα στην εύθραυστη ροή της ανθρώπινης ύπαρξης, η απάντηση δεν μοιάζει να είναι εύκολη, ίσως ούτε η ερώτηση.

Λαμπρινή Μποβιάτσου